Leven is genieten van alles om ons heen: de mensen, de natuur (bloemen, planten, bomen en dieren). De aarde, water, lucht en de zon. Blauwe luchten sieren de hemel met hier en daar een witte wolk die langzaam voorbij drijft. Je hoort de wind zachtjes door de bladeren zingen. De zon brandt fel op het water, het zand en op mijn huid je voelt de kracht van de stralen van de zon. De schittering van de zon op het rimpelige water wordt gecreëerd door het blazen van de wind. Bomen staan in het hoge water, hun stammen weerspiegelen zich in het kalme oppervlak. De leliebladeren verlaten de diepte van het water naar de oppervlakte, als groene vlotten die de zon tegemoet komen. Mooie heldere groene bladeren bedekken het water. De mooie duinen zijn begroeid met struiken en bomen, de mooie groentinten sieren hen. Een enkele boom heeft de nieuwe zomer niet gered, ze zijn bruin. Een teken van verdorvenheid, van het onvermijdelijke loslaten. De vogels in de bomen spreken elkaar aan, hun liedjes vullen de lucht met vrolijkheid. De een nog mooier dan de ander. Als je goed kijkt, zie je de libellen en vlinders met hun mooie kleuren vliegen, hun vleugels schitteren in het zonlicht. Een kever loopt langzaam over de wortels van een overleden boom. De boom die is omgezaagd is nu mijn zitplek, met het mooiste uitzicht over het meer. Mijn plek voor inspiratie en ontlading.
Het water is zo helder en fris. De rimpels van de wind geven het oppervlak een mooie structuur net zoals de bast van een boom. Uniek en nooit saai, maar inspirerend en vol herhalingen. Spelende bergeenden slaan met hun vleugels op het water, wassen zich en genieten van deze mooie dag. Ze duiken soms onder water op zoek naar voedsel, om vervolgens weer boven te komen. Het groene alg wordt door de wind naar de waterkant toe geblazen. Waar het zich ophoopt tot telkens meer, als een zachtgroene deken. De gevallen regen en het schone grondwater vullen dit mooie meer met zoet water. Een oase in de duinen, vol leven en omgeven door de prachtige bomen. Het vochtige zand laat het gevangen water los en verandert van hard vast zand in los zand dat wanneer je het in je handen hebt, het tussen je vingers door terug valt naar de aarde, als fijne korreltjes tijd. Net zoals dat het verdampte water terug zal vallen in het meer, zo sluit de cirkel van de natuur zich onophoudelijk.
Het water zo fris
De zon verwarmt alles snel
De wind koelt het af