In de stille diepte van mijn wezen stel ik mezelf de vragen die de komende jaren zullen vormen. In welke opzichten wil ik groeien? Niet zomaar groeien, maar bloeien, mijn wortels verdiepen en mijn takken uitstrekken naar het licht. Wat voor man wil ik worden? Ik zie hem voor me: een man van integriteit, van warmte, van onvoorwaardelijk respect. Ik wil dat wanneer mensen mij zien aankomen, een gevoel van vertrouwen en echtheid hen tegemoet straalt. Dat ze denken: “Daar komt iemand die leeft vanuit zijn hart.”
Die kern, dat is het beginpunt: behandel anderen precies zoals ik zelf behandeld wil worden. En ja, soms is dat een uitdaging, soms word ik gekrenkt of voel ik weerstand. Maar zelfs dan, zelfs als de eerste impuls genegen is af te wijzen, wil ik de ruimte vinden om het respect te geven dat ik zo diep van binnen ook voor mezelf wens. Het is een spiegel: wat ik geef, is wat ik aantrek. Het fundament hiervan is betrouwbaarheid. Mijn woord is mijn bond, mijn afspraken kom ik na. Want alleen zo ontstaat het weefsel van vertrouwen dat relaties draagt. Zonder dat, brokkelt alles af.
Ik voel dat ik een bron wil zijn, geen leegte die vult, maar een bron die stroomt en overvloeit. Geven, dat is mijn streven, veel meer dan nemen. Het is een stroom die naar buiten vloeit, die voedt en verrijkt. Dat betekent echter niet dat ik onoverwinnelijk ben, of alleen. We hebben elkaar nodig, dat is een diepe waarheid. Er zullen momenten zijn, ongetwijfeld, waarop ik alleen door een dal moet gaan, waarop ik mijn eigen kracht moet aanboren. Maar die momenten hoef ik niet te dragen met een valse trots of koppige onafhankelijkheid. Integendeel. Als de last te zwaar wordt, als ik voel dat ik vastloop, dan wil ik de moed hebben om om hulp te vragen, mijn hand uit te steken. Dat is geen zwakte, maar een teken van ware kracht en zelfkennis.
En net zo belangrijk: als iemand anders worstelt, als een ziel nabij mij een handreiking nodig heeft, dan wil ik er zijn. Onvoorwaardelijk. Ik wil helpen, steunen, en hem behandelen precies zoals ik zelf behandeld wil worden met compassie, begrip en een open hart. Want ook al kun je soms alleen de strijd aan, uiteindelijk is het de verbinding met elkaar die ons menselijk maakt, die ons heelt en ons doet groeien. We zijn verweven, elkaars spiegel en elkaars steun. Dat is de diepste les, de essentie van mijn zijn.
Wensen diep in mij
Spiegel toont de man die wordt
Samen zijn we sterk