Diep in mijn hart, daar schuilt dat ene speciale plekje. Verborgen voor iedereen, onzichtbaar voor het oog. De rustige hartslagen slaan hun ritmisch akkoord. Zelfs op de meest onrustige momenten. Je komt daar niet zomaar, want een weg vol obstakels ontvouwt zich voor je. Net zoals in de piramides van het oude Egypte; om de kamer te vinden, moet je vele moeilijke en onmogelijke beproevingen doorstaan. Nog nooit is iemand ervoorbijgegaan, nog nooit erdoorheen gekomen. Ik dacht van wel, maar het was bedrog naar mijzelf toe. De plek is tot op de dag van vandaag nog nooit gevonden.
Toch, de kamers waardoor de levensenergie wordt gepompt, werken dag en nacht ritmisch, als een tijdloos muziekstuk dat een leven lang wordt afgespeeld. Wat zou het toch onuitsprekelijk mooi zijn als het ooit wordt gevonden, geopend en ingevuld voor dit leven en meer. Voelend aan het diepe ritme van dit muziekstuk; het is tijd, het is rijp, om de reinheid te doorbreken en de pure energie van daaruit vrijelijk te laten stromen.
Het diepste verlangen naar iets dat het mooiste in een leven mag zijn, is daar. Het mag geopend worden door een hart dat danst op exact dezelfde, onzichtbare frequentie als de mijne, een frequentie die geduldig wacht totdat de juiste de mijne heeft gevonden. En wanneer die perfecte afstemming tot stand komt, zal het diepste plekje in mijn hart zich openen, en de onbegrensde stroom van pure, onvoorwaardelijke levenskracht zal door elke vezel van mijn bestaan pulseren, alles voorgoed vervullend
Verborgen kamer
Levensenergie vloeit vrij
De toon de sleutel