De echo is voor mij het naklinken van de klanken uit het verleden.
Het is een reis terug naar mijn gevoelswereld, een resonerende weerklank van het verleden. Het is iets waarnaar je luistert, voelt en waarneemt. Een echo kent geen tijd, geen vaste frequentie; het is een pure weerspiegeling van mijn belevingswereld. Denk aan beelden, geluiden, herinneringen, ja, zelfs geuren, maar bovenal mijn diepste gevoelens. De klanken van deze echo reflecteren niet alleen mijn eigen verleden, maar ook dat van vele anderen. Ze dienen als herinneringen, inspiraties, waarschuwingen en vertellen stuk voor stuk mijn verhaal. Een echo kan diverse resonanties voortbrengen: van angst en blijdschap tot voorzichtigheid en vertrouwen. Pijn, geluk en de ware liefde ze liggen allemaal verborgen in deze weerklanken. Het zijn herinneringen gevormd door alles wat eraan voorafging. Bij mij voelt deze resonantie vaak als een onbegrip van mijn doel hier; een gevoel van alleen zijn op de wereld, simpelweg omdat ik me anders voel.
Het is als het zien van de schoonheid van de wereld, zonder er echt deel van uit te maken. Net zoals het zien van verbondenheid, maar die niet kunnen voelen. Ik was niet eenzaam, maar de eenzaamheid voelde ik wel degelijk. Net zoals die boom, die statig en eenzaam midden in het weiland staat. Of de zon en de maan: zodra de één aan de hemel verschijnt, verdwijnt de ander. De echo’s uit mijn verleden doen pijn; het zijn gevoelens die zelfs nu, in het heden, nog nieuwe echo’s creëren. Dit leert mij dat oude echo’s de kracht hebben om nieuwe te genereren, waardoor de resonantie voortduurt. Zo zien we dat ook bij talloze hedendaagse gebeurtenissen. Oorlogen, de achteruitgang van de natuur ze blijven voortbestaan, steeds weer de oude, pijnlijke resonanties activerend.
Om deze cyclus te doorbreken en vooruit te gaan naar een nieuwe resonantie, is een tegengeluid essentieel om het oude te dempen. Een nieuwe gedachte, die het verleden kent en ervan heeft geleerd, is nodig om oude echo’s te zien als leermomenten, en ze niet opnieuw te activeren. Dit is geen gemakkelijke weg; het vraagt moed. Net zoals moed nodig is om de koers van je leven te wijzigen, om de echo te weerstaan en een nieuwe richting in te slaan. Geschiedenis, haar echo’s en de resonantie zijn van onschatbare waarde om op te reflecteren. Maar uiteindelijk is het creëren van nieuwe echo’s vooruitzien: een nieuw leven, een nieuw land, een nieuwe wereld, een nieuwe jij.
Verleden fluistert
Diep in mij resoneert
Nieuwe jij ontstaat